Statystyka opisowa: szereg rozdzielczy, histogram, średnie klasyczne zwykłe i ważone, mediana, moda, wariancja, odchylenie standardowe, momenty zwykłe i centralne. Badanie statystyczne ze względu na jedną cechę. Estymacja punktowa: cechy estymatora, metody wyznaczania estymatorów NW i MM, estymatory podstawowych parametrów rozkładów. Estymacja przedziałowa: przedział ufności dla wartości oczekiwanej i wariancji. Badanie statystyczne ze względu na dwie cechy: tablica korelacyjna, diagram korelacyjny, proste regresji zm. Los. Y względem X, X względem Y oraz diagonalnej, obszar ufności dla prostej regresji. Metody przedstawiania danych pomiarowych: tabele, wykresy. Wstęp do teorii błędów: błędy pomiarowe i niepewności pomiarowe, nowe międzynarodowe normy obliczania niepewności pomiarowych, niepewności pomiarów pośrednich, zaokrąglanie i porównywanie wyników pomiarów, dane pomiarowe o niejednakowej dokładności (waga statystyczna), planowanie pomiarów. Weryfikacja parametrycznych hipotez statystycznych. Testy zgodności: weryfikacja hipotez dotyczących typu rozkładu (test  2 ), metoda największej wiarygodności, metoda najmniejszych kwadratów, test niezależności  2 .

Po zakończeniu nauki w ramach tego przedmiotu student powinien znać podstawowe pojęcia ze statystyki opisowej, rozumieć teorię estymacji punktowej i przedziałowej, umieć przeprowadzić ze zrozumieniem badanie ze względu na dwie cechy statystyczne a w szczególności wyznaczyć równanie prostej regresji. Powinien potrafić obliczyć niepewności wyników pomiarów bezpośrednich i pośrednich stosując nazewnictwo zgodne z nowymi normami międzynarodowymi jak również weryfikować hipotezy statystyczne.

1. W. Krysicki, J. Bartos, W. Dyczka, K. Królikowska i M. Wasilewski, Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka matematyczna w zadaniach, cz. II, PWN, Warszawa 1995.
2. H. Szydłowski, Teoria pomiarów, PWN, Warszawa 1981.
3. Z. Hellwig, Elementy rachunku prawdopodobieństwa i statystyki matematycznej, PWN, Warszawa.