W niedawnej publikacji pt. „3-dimensional Λ-BMS symmetry and its deformations„, która ukazała się w czasopiśmie Journal of High Energy Physics volume 2021, Article number: 103 (2021), Andrzej Borowiec, Jerzy Kowalski-Glikman i Josua Unger zbadali i częściowo sklasyfikowali kwantowe deformacje symetrii BMS dla trójwymiarowej czasoprzestrzeni ze stałą kosmologiczną (ciemną energią).

Oto, jak Autorzy objaśniają swoją pracę: Symetria BMS (Bondi, van der Burg, Metzner and Sachs 1962) opisuje własności czasoprzestrzeni daleko od źródeł, gdzie mierzone pole grawitacyjne jest słabe. Oryginalnie zostały wprowadzone do opisu fal grawitacyjnych pochodzących od odległych obiektów astrofizycznych. Z matematycznego punktu widzenia symetrie BMS dają się przedstawić za pomocą algebry Liego typy algebra Witta lub znana z teorii strun algebra Virasoro, które stanowią nieskończenie wymiarowe rozszerzenie skończenie wymiarowej algebry Poincare – symetrii płaskiej czasoprzestrzeni. W ostatnich latach zainteresowanie tymi symetriami znacznie wzrosło w kontekście związków z kwantową grawitacją i promieniowaniem czarnych dziur. W naszej pracy zbadaliśmy, i częściowo sklasyfikowaliśmy kwantowe deformacje symetrii BMS dla trójwymiarowej czasoprzestrzeni ze stałą kosmologiczną (ciemną energią). Wskazaliśmy też na możliwe obserwacyjne konsekwencje takich deformacji.

Dodała: Joanna Molenda-Żakowicz

Pełnomocnik Dziekana ds promocji wydziału i kontaktów z mediami