Struktura zaadsorbowanej na powierzchni cienkiej warstwy zależy nie tylko od struktury elektronowej podłoża oraz jego geometrii lecz również od oddziaływań adsorbatu z powierzchnią oraz oddziaływań lateralnych pomiędzy zaadsorbowanymi adatomami. Zgodnie z literaturą, istnieją trzy główne typy interakcji pomiędzy atomami zaadsorbowanymi na powierzchni: bezpośrednie – pomiędzy dwoma atomami wymieniającymi elektron, pośrednie – gdzie wymiana elektronów zachodzi przez elektronowe stany podłoża ESS (Electronic Surface State), oraz elektrostatyczne – poprzez wymianę plazmonów i fononów pomiędzy naładowanymi adatomami. Oscylacyjny, dalekozasięgowy charakter oddziaływania pośredniego odpowiedzialny jest za powstawanie periodycznych struktur liniowych lub zygzakowatych łańcuchów na powierzchniach relatywnie płaskich typu (110) metali trudnotopliwych takich jak Mo czy W. Z kolei na powierzchniach silnie anizotropowych takich jak (211) atomy tworzą struktury liniowe w poprzek rowów atomowych powierzchni. Przedmiotem niniejszej pracy jest sprawdzenie niezbadanego dotąd układu Ho/Mo(110) pod kątem formowania się zygzakowatych struktur łańcuchowych zgodnie z przewidywaniami teoretycznymi i symulacjami komputerowymi. Następnie, dokładne sprawdzenie innego układu - Ho/Mo(211), w kontekście doniesień o tworzeniu się na tej ścianie stopu powierzchniowego (związanego z adsorpcją Gd i Dy). Układ ten, jak dotąd nie był badany za pomocą Skaningowej Mikroskopii Tunelowej (STM). Bazując na wynikach Bauera i Kołaczkiewicza dla adsorpcji Ag na ścianie (211) wolframu, potwierdzono, iż Ag odtwarza również geometryczne właściwości podłoża Mo(211). To pozwoliło na sprawdzenie czy warstwa Ag modyfikująca strukturę elektronową powierzchni, a jednocześnie odtwarzająca jej ‘rowiasty’ kształt ma wpływ na struktury utworzone przez Ho na tak zmodyfikowanej powierzchni. Badania wykonano przy użyciu następujących technik: STM, LEED, AES, TPD, pomiar zmian pracy wyjścia.