W rozprawie doktorskiej omówione są wyniki badan własności modów grawitacyjnych o wysokich rzędach radialnych, wzbudzanych w rotujących gwiazdach ciągu głównego typu widmowego B. W pierwszym rozdziale krótko opisano liniowa teorie pulsacji gwiazdowych. Następnie (rozdział 2) przedstawiono modele atmosfer gwiazdowych potrzebne do wyliczenia zmian jasności i predkosci radialnej wywołanych pulsacjami. Strumienie fotometryczne w filtrach Str¨omgrena i Johnsona, ich pochodne po temperaturze efektywnej oraz przyspieszeniu grawitacyjnym, oraz współczynniki pociemnienia brzegowego policzone w tej pracy dla modeli NLTE udostępniono przez strone internetowa http://helas.astro.uni.wroc.pl lub http:www.astro1.cba.pl. W rozdziale 3 przypomniano wyrażenia pozwalające wyliczyć amplitudy zmian blasku i prędkosci radialnej z pominięciem efektów rotacji oraz z ich włączeniem w ramach tzw. przybliżenia tradycyjnego. W niniejszej pracy przybliżenie to jest używane wszędzie tam, gdzie efekty rotacji są uwzgledniane. Rozdział 4 zawiera dyskusje niepewności w teoretycznych wartościach amplitud fotometrycznych jakie wynikają z modeli ewolucyjnych oraz modeli atmosfer. W kolejnym kroku (rozdział 5) pokazano wpływ rotacji na własności pulsacyjne gwiazd ciągu głównego typu widmowego B, w których wzbudzane są długookresowe mody g. W szczególności pokazany jest wpływ rotacji na położenie pasa niestabilności SPB, wartość odstępów w okresach oraz tzw. zespolony nieadiabatyczny parametr f. W rozdziale 6 przedstawione są wyniki identyfikacji modów pulsacji w gwiazdach SPB oraz modów typu SPB w gwiazdach hybrydowych  Cep/SPB z uwzglednieniem i bez uwzglednienia efektów rotacji. Jednoczesnie na podstawie obserwacji wyznaczona jest amplituda swoista modów oraz ograniczenia na prędkość rotacji i kat inklinacji. Rozdział 7 dotyczy modelowania sejsmicznego gwiazdy SPB HD21071 z uwzględnieniem efektów rotacji. Pokazano, ze włączenie efektów rotacji jest niezbędne do odtworzenie częstotliwości obserwowanych, a modelowanie sejsmiczne gwiazd SPB jest mozliwe o ile mamy jednoznaczna identyfikacje modów. W kolejnym rozdziale przedstawiono analize gestego widma oscylacji gwiazdy HD50230 obserwowanej przez satelite CoRoT. Pokazano, ze struktury w gęstych widmach oscylacji mogą być przypadkowe. Podjęto również próbę odtworzenia obserwowanego rozkładu częstotliwości poprzez losowy wybór amplitudy swoistej modów. Ostatni rozdział zawiera podsumowanie.