Charakterystyka właściwości elektronowych i strukturalnych cienkich warstw molekuł organicznych na monokrystalicznych powierzchniach metali jest obecnie częstym przedmiotem badań w fizyce powierzchni. Pośród wielu organicznych adsorbatów związki kompleksowe metaloftalocyjaniny (MPc) zajmują ważne miejsce, ponieważ ich właściwości fizykochemiczne zależą od typu koordynowanego atomu metalu i składu chemicznego ligandu. Zmiany w budowie chemicznej MPc mogą więc wpłynąć na parametry metalo-organicznego kontaktu, w wyniku czego możliwe jest sterowanie właściwościami takiego złącza. W pracy zostały przedstawione badania właściwości elektronowych i strukturalnych cienkich warstw ftalocyjaniny kobaltu (CoPc), ftalocyjaniny miedzi (CuPc) i całkowicie fluoryzowanej ftalocyjaniny miedzi (F16CuPc) na powierzchni Ag(100). Pomimo niewielkich różnic w budowie chemicznej wybranych MPc, zmiany pracy wyjścia powierzchni Ag(100) spowodowane obecnością adsorbatu wskazują, że wielkość i kierunek wyindukowanego wypadkowego elektrycznego momentu dipolowego na kontaktach zależy od rodzaju MPc. Ponadto uzyskane metodą Andersona krzywe diodowe wykazują, że adsorpcja pierwszej warstwy (1,0 ML) CoPc/CuPc na Ag(100) powoduje zmniejszenie o ok. 30% wartości współczynnika odbicia niskoenergetycznych elektronów od próbki. Formowane przez MPc struktury na Ag(100) zostały scharakteryzowane technikami dyfrakcji niskoenergetycznych elektronów (LEED) i skaningowej mikroskopii tunelowej (STM). Pierwsze warstwy wszystkich badanych cząsteczek tworzą dalekozasięgowe uporządkowane struktury. Dla 1,0 ML CoPc i CuPc najczęściej rejestrowanymi ułożeniami są (5x5)R0 i (5x5)R±37°. Występowanie tych faz zależy od centralnego jonu metalu cząsteczki oraz temperatury próbki. Struktura otrzymana dla 1,0 ML F16CuPc jest rzadziej upakowana w porównaniu z ułożeniem (5x5). Ponadto badania STM wykazały współistnienie tej fazy z fazą nieuporządkowaną. Różnica w oddziaływaniu cząsteczek CoPc i F16CuPc z podłożem ujawnia się podczas obrazowania w STM. Na zakończenie zostaną przedstawione, wykonane metodą Andersona i techniką LEED, badania stabilności temperaturowej warstw CoPc na Ag(100). W pracy wyznaczono efektywne wartości energii aktywacji i współczynników przedeksponencjalnych dla temperaturowo aktywowanych procesów zachodzących podczas wygrzewania próbki pokrytej 0,3 ML, 1,0 ML i 2,0 ML CoPc. Podczas wygrzewania próbki pokrytej 1,0 ML CoPc obserwowana jest przy pomocy LEED reorganizacja cząsteczek, tj. na próbce pojawia się dodatkowa struktura (5x5)R±7°.