Fizyka jako przedmiot nauczania – kontekst społeczny, cywilizacyjny i psychologiczny. Cele nauczania – kompetencje i ich operacjonalizacja. Źródła i struktura szkolnej wiedzy fizycznej (podstawa programowa, standardy wymagań, standardy egzaminacyjne, programy i podręczniki szkolne). Projektowanie procesu kształcenia – budowanie rozkładu materiału, plan wynikowy, dobór strategii, form i środków kształcenia, rozwijanie umiejętności operowania zdobytą wiedzą, wykorzystywanie technologii informacyjnej. Ocenianie i jego rodzaje (ocenianie zewnętrzne, ocenianie na lekcji). Indywidualizacja nauczania. Interakcje nauczycieluczeń na lekcji. Pytania nauczyciela i uczniów. Strategie i formy a uzdolnienia uczniów. Praca z uczniem zdolnym. Ewaluacja procesu nauczaniauczenia się.

Oczekuje się, że każdy student będzie: przejawiał postawę twórczą posiadał kompetencję do adaptacji istniejących programów nauczania i tworzenia materiałów dydaktycznych do nauczania fizyki w gimnazjum potrafił przygotować koncepcję i scenariusz lekcji jako elementu ciągu dydaktycznego posiadał umiejętność stosowania na lekcji w potrzebnym zakresie multimediów posiadał umiejętność metodycznego opracowania projektowanych działań uczniów potrafił stosować aktywizujące metody nauczania potrafił konstruować ścieżki edukacyjne i wykorzystywać je do integrowania wiedzy i kształtowania postaw potrafił stosować metodę projektów w procesie nauczaniauczenia się fizyki w szkole potrafił pracować w zespole międzyprzedmiotowym.

1. R. Arends, Uczymy się nauczać, WSiP, Warszawa 1994.
2. E. Brudnik i in., Ja i mój uczeń pracujemy aktywnie. Przewodnik po metodach aktywizujących. ZW SFS, Kielce 2000.
3. Podręczniki do nauczania fizyki w gimnazjum i autorskie materiały dydaktyczne przygotowane przez prowadzących zajęcia.